M. Drożdżowski - 8 Preludiów i Fug Maksa Regera na gitarę

Reger Max Johann Baptist, ur. 19 III 1873 w Brand (Bawaria), zm. 11 V 1916 w Lipsku, niemiecki kompozytor, dyrygent, pianista i organista. Podstawowe wykształcenie muzyczne otrzymał w domu rodzinnym. Początkowo uczyli go rodzice, następnie pobierał lekcje u organisty A. Lindnera. Za namową tegoż postanowił poświęcić się zawodowi muzyka. W latach 1890 – 93 pogłębiał wiedzę muzyczną pod kierunkiem H. Riemanna. Pracę pedagogiczną w zakresie kompozycji i gry organowej kontynuował w latach 190 – 07 w Królewskiej Akademii Muzycznej w Monachium oraz w latach 1907 – 16 w konserwatorium w Lipsku. W uznaniu zasług otrzymał dwa doktoraty honoris causa w Jenie i Berlinie. W 1911 roku związał się z dworem książąt Sachsen – Coburg – Gotha w Meiningen, początkowo jako dyrygent, od 1913 jako generalny dyrektor muzyczny.

Maks Reger stał się sławny przede wszystkim dzięki kompozycjom organowym. Już w Wiesbaden rozwinął się w nim podziw dla protestanckich form muzycznych, które łączył ze swoim wielkim wzorem Janem Sebastianem Bachem, chociaż sam był katolikiem. Reger odkrył na nowo stare barokowe chorały, fantazje i fugi i dalej je udoskonalał. Przeszedł do historii jako jeden z wybitnych polifonistów doby neoromantyzmu. Komponując w okresie rozkwitu muzyki programowej i dramatu muzycznego, stworzył indywidualny styl, zbliżony do neoklasycyzmu Brahmsa. W dziełach Regera odżyły tradycyjne formy, realizowane jednak w oparciu o rozwinięte środki harmoniczne będące wyrazem rozkładu systemu dur – moll (zacieranie różnic między trybami, częste modulacje, silna chromatyka). Istotą harmoniki Regera jest częste zmienianie tonacji na drodze modulacji, przy użyciu różnych form alteracji, zamiany enharmonicznej dźwięków. Jego dzieła wywarły pewien wpływ na pierwszy okres twórczości K. Szymanowskiego. Jego uczniami byli między innymi: Joseph Hass, Hermann Grabner, , Willy Schmidt – Gentner (kompozytor muzyki filmowej).

8 Preludiów i Fug op. 117 zostały napisane w oryginale na skrzypce solo w latach 1909 – 12 w Lipsku. Są to lata uznawane przez wielu biografów Regera za punkt szczytowy w rozwoju jego twórczości. Wszystkie osiem utworów mieszczą się w idiomie i skali gitary. Zamieściłem dokładną aplikaturę dla palców lewej ręki. Zmieniłem tonacje w następujących numerach: nr 1 - h moll na a moll, nr 2 - g moll na e moll, nr 4 (monumentalna Chaconna) - g moll na e moll, nr 6 - d moll na h moll i nr 8 - e moll na d moll.

Opracowaniem 8 Preludiów i Fug op. 117 Maksa Regera na gitarę solo, pragnę uczcić 150 lecie urodzin tego wielkiego kompozytora.

Mirosław Drożdżowski